مشرق- از مدت‌ها قبل ديدار و همكاري‌هاي پنهان و آشكار امنيتي، رسانه‌اي، نظامي و تا حدودي اقتصادي بين رژيم صهيونيستي و آل‌سعود انجام شده و پرونده‌هايي مانند جنگ 2006 عليه حزب‌الله و دو جنگ عليه غزه يا جنگ و فتنه تروريستي در سوريه و تجاوز به يمن به عنوان پايه‌هاي همكاري بين اين دو رژيم قرار گرفته‌اند و اكنون اين روند بنا به ارزيابي‌هايي كه طرف سعودي از خود نشان مي‌دهد نيازمند يك جهش است و دليلش آن است كه رژيم سعودي در موازنه امنيتي و منطقه‌اي، دچار ترديد و نگراني است و احساس مي‌كند امريكا چنانچه بايد و شايد از خواسته‌هاي سعودي در قبال ايران دفاع نمي‌كند. در محيط داخلي نيز شاهزادگان سعودي شرايط متلاطمي دارند و هر كس براي بالا رفتن، آماده قرباني كردن كساني است كه در مسير قدرت قرار دارند. آل‌سعود و رژيم صهيونيستي در يك شرايط مشابه و نياز متقابل به يكديگر به‌سر مي‌برند.
سعودي‌ها كه در سال 2002 طرح موسوم به عربي را در بيروت به تصويب رساندند و عادي‌سازي روابط با رژيم صهيونيستي را منوط به بازگرداندن حقوق عربي و فلسطيني دانستند، امروز به دليل نياز راهبردي به اسرائيل و فعال شدن روابط امتيازهاي جديدي به رژيم صهيونيستي داده‌اند تا مذاكرات سازش به نتيجه رسيده و دوره جديدي از اتحاد و ائتلاف‌هاي منطقه‌اي آغاز شود. مهم‌ترين خواسته سعودي اين است كه رژيم صهيونيستي به عنوان سپر بلاي سعودي در مقابل ايران بايستد. رژيم صهيونيستي هم اتفاقاً همين نگاه را به سعودي دارد و معتقد است سعودي‌ها بايد از توان بسيج وهابي‌گري و تروريسم تكفيري به عنوان يك ارتش لحد جديد امنيتي اسرائيل را تضمين كند.
اسرائيل در شرايط فعلي اينگونه فكر مي‌كند كه روابط با دول عربي برقرار كرده و نيازي نيست امتيازي به فلسطيني‌ها براساس طرح عربي بدهد، لذا با افزايش خواسته‌هاي خود در خصوص مرز 67، قدس، آوارگان، تبادل اراضي و شاخص‌هاي دولت فلسطيني، تمايلي براي مذاكره بر اساس طرح عربي ندارد، بنابراين اگر قرار بود مسئله فلسطين بهانه‌اي براي علني شدن روابط پنهان با اسرائيل باشد، رژيم صهيونيستي اكنون به مزيت‌هاي ديگر كشورهاي عربي فكر مي‌كند و به دنبال بهره‌مندي از اين «گاو‌هاي شيرده» است تا با فروش سلاح، تجهيزات نظامي و فني، كالا و خدمات و همكاري‌هاي مشترك اقتصادي و اطلاعاتي، استفاده كافي از اين رژيم‌ها را ببرد.
اين بدان معناست كه هر دو طرف پذيرفته‌اند نمي‌توانند يا نمي‌خواهند پشت مسئله فلسطين پنهان شوند و بايد سقف انتظار از يكديگر را كاهش داده و به همكاري‌هاي اقتصادي، امنيتي و سياسي با يكديگر بسنده كنند، چراكه هر دو رژيم مي‌دانند با درگيري مستقيم با ايران نابود مي‌شوند و شرايط منطقه‌اي را نيز به شدت از دست خواهند داد.
*هادی محمدی/ روزنامه جوان
سعودي‌ها كه در سال 2002 طرح موسوم به عربي را در بيروت به تصويب رساندند و عادي‌سازي روابط با رژيم صهيونيستي را منوط به بازگرداندن حقوق عربي و فلسطيني دانستند، امروز به دليل نياز راهبردي به اسرائيل و فعال شدن روابط امتيازهاي جديدي به رژيم صهيونيستي داده‌اند تا مذاكرات سازش به نتيجه رسيده و دوره جديدي از اتحاد و ائتلاف‌هاي منطقه‌اي آغاز شود. مهم‌ترين خواسته سعودي اين است كه رژيم صهيونيستي به عنوان سپر بلاي سعودي در مقابل ايران بايستد. رژيم صهيونيستي هم اتفاقاً همين نگاه را به سعودي دارد و معتقد است سعودي‌ها بايد از توان بسيج وهابي‌گري و تروريسم تكفيري به عنوان يك ارتش لحد جديد امنيتي اسرائيل را تضمين كند.
اسرائيل در شرايط فعلي اينگونه فكر مي‌كند كه روابط با دول عربي برقرار كرده و نيازي نيست امتيازي به فلسطيني‌ها براساس طرح عربي بدهد، لذا با افزايش خواسته‌هاي خود در خصوص مرز 67، قدس، آوارگان، تبادل اراضي و شاخص‌هاي دولت فلسطيني، تمايلي براي مذاكره بر اساس طرح عربي ندارد، بنابراين اگر قرار بود مسئله فلسطين بهانه‌اي براي علني شدن روابط پنهان با اسرائيل باشد، رژيم صهيونيستي اكنون به مزيت‌هاي ديگر كشورهاي عربي فكر مي‌كند و به دنبال بهره‌مندي از اين «گاو‌هاي شيرده» است تا با فروش سلاح، تجهيزات نظامي و فني، كالا و خدمات و همكاري‌هاي مشترك اقتصادي و اطلاعاتي، استفاده كافي از اين رژيم‌ها را ببرد.
اين بدان معناست كه هر دو طرف پذيرفته‌اند نمي‌توانند يا نمي‌خواهند پشت مسئله فلسطين پنهان شوند و بايد سقف انتظار از يكديگر را كاهش داده و به همكاري‌هاي اقتصادي، امنيتي و سياسي با يكديگر بسنده كنند، چراكه هر دو رژيم مي‌دانند با درگيري مستقيم با ايران نابود مي‌شوند و شرايط منطقه‌اي را نيز به شدت از دست خواهند داد.
*هادی محمدی/ روزنامه جوان
